ΠΟΔΗΛΑΤΟΠΟΡΕΙΑ 30 ΜΑΡΤΙΟΥ 2007

Γιατί (ξανά) ποδηλατοπορεία;

τι ζητάνε αυτοί οι παράξενοι;

ποια είναι τα αιτήματα τους;

λοιπόν να το θέσουμε απλά: για μας το ποδήλατο δεν είναι μόνο μέσο μεταφοράς. είναι τρόπος ζωής. Πάμε αργά και απολαυστικά, πάμε γρήγορα και λαχανιαστά πάντως πάμε αυτόνομα και δυναμικά στηριζόμενοι στο ίδιο μας το σώμα και τη λαχτάρα μας για ζωή.

Φαίνεται πως κάποιοι εκεί πάνω θέλουν να μας μετατρέψουν σε βολικά παράλυτους. Οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι σήμερα (φοιτητές και εργαζόμενοι) θεωρούν το ποδήλατο ένα παιδικό ή το πολύ εφηβικό παιχνίδι κι αν πεις για τους μεγαλύτερους αν κανείς τους αποκαλέσει γέρους προσβάλλονται (πιστοί στα ήθη των καιρών οπού τα σημάδια του χρόνου πρέπει να κρύβονται από το φαίνεσθαι...) κι αν τότε τους προτείνεις να πάνε καμιά βόλτα με το ποδήλατο (στο περίπτερο, το super market κτλ) σε κοιτούν σαν να τους είπες κάτι που ανατρέπει τους νόμους της φυσικής.

Ναι η ζωή έτσι όπως την θέλουν οι ισχυροί, έτσι όπως την αποδεχόμαστε και την ζούμε όλοι μας είναι αφύσικη. Το φυσικό έγινε extreme, το λογικό και το ανθρώπινο( η μήπως πλέον αυτά τα δυο δεν έχουν και πολλά κοινά) έγιναν εξαιρετικές περιπτώσεις. Ο παραλογισμός κυριαρχεί:

ας υποθέσουμε ότι έχουμε ένα πολύ καλά οργανωμένο δίκτυο τροχιοδρόμων κυριολεκτικά σε κάθε γειτονιά, σε κάθε δρόμο. Ας υποθέσουμε επίσης πως ένας άγραφος νόμος απαγορεύει να εισέρχεται πάνω από ένας επιβάτης σε κάθε βαγόνι (άντε σε λίγες σπάνιες περιπτώσεις κάποιες εξαιρέσεις για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Ας υποθέσουμε ακόμη ότι ένας άλλος νόμος (ιδιοκτησία) επιτρέπει την προσωπική κατοχή ενός και πλέον βαγονιού και συνεπώς την στάθμευση αυτού στους δρόμους της πόλης μέχρι την επόμενη χρήση...κάτι σαν

ΥΠΕΡΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΣΥΓ-ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ -

ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ

μήπως δεν πρόκειται για υποθέσεις αλλά για την μίζερη πραγματικότητα που ζούμε;

επιτρέψτε μας όχι μόνο να αντιστεκόμαστε σε αυτόν τον παραλογισμό αλλά και να κινούμαστε εχθρικά και ενάντια σε αυτόν. Αυτό δεν σημαίνει πως ζητάμε κάτι από την εξουσία.

πχ. -ποδηλατοδρόμους

-ποδήλατα στον οασθ

-καλύτερα μέσα μαζικής συγκοινωνίας

-περισσότερο πράσινο

-αντί κίνητρα για την χρήση του ι.χ.

-υποχρεωτικό car pooling κτλ

για μας η εξουσία είναι άχρηστη να αφουγκραστεί την κοινωνία (τα

πρόσφατα γεγονότα του φοιτητικού κινήματος το αποδεικνύουν), ικανή όμως να την χειραγωγεί και εν μέρη να την διαμορφώνει κατ' εικόνα και ομοίωση της. Αν το συμφέρον της είναι όλα τα παραπάνω πχ. Για λόγους ψηφοθηρικούς, τουρισμού, prestege, μεγαλομανίας η ο,τι άλλο εμάς δεν μας χαροποιεί.

Οι όποιες παραχωρήσεις των οικονομικά και θεσμικά κυρίαρχων προς την ίδια την κοινωνία είναι πάντα αποτέλεσμα συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ πίεσης των από πάνω και αντιστάσεων των από κάτω, όταν οι συνθήκες είναι ώριμες και τα κινήματα μαζικά και δυναμικά. Η περίπτωση μας δεν είναι αυτή. Όχι γιατί μας λείπει η θέληση και η ορμή αλλά γιατί είμαστε ένα μαύρο ατίθασο κατσίκι εν μέσω ενός κάτασπρου καλοταϊσμένου και μαστουρωμένου (από media και κατανάλωση) κοπαδιού πραϊτων...

δεν τρέφουμε αυταπάτες, όταν η πόλη ζει σε ρυθμούς κομπρεσέρ( και τα χειρότερα έρχονται), οι διαβάτες στριμώχνονται αδιαμαρτύρητα ανάμεσα σε μίζερα εργοτάξια και μολυσμένα ποτάμια από ατσάλι και πλαστικό, παρακαλεί τα βάσανα της να τελειώσουν μια ώρα (μια βδομάδα, ένα μήνα , ένα χρόνο...) ταχύτερα. Ονειρεύεται υποθαλάσσιες αρτηρίες, μετρό, Εγνατία, expo και αστραφτερά μουσεία νεκρής κουλτούρας. Ψάχνει τις λύσεις στο χέρι που κρατάει το κόκαλο...

βγαίνουμε στο δρόμο με τα ποδήλατα μας φωνάζοντας συνθήματα κατά του ι.χ. Και υπέρ του ποδηλάτου γιατί αυτοί είμαστε και δίνουμε το παρόν σε μια πόλη που καθημερινά μας έχει στριμωγμένους ανάμεσα σε καυσαέρια, κόρνες, βρισιές και πόρτες που ανοίγουν απότομα έτοιμες να μας σωριάσουν στο οδόστρωμα για να κατηγορηθούμε κι από πάνω για απροσεξία. Είναι μια πράξη συλλογικής κατάφασης. Είναι μια 2ωρη εκδίκηση αλλά και ένα χαρούμενο κάλεσμα για μια άλλη καθημερινότητα, μια άλλη αντίληψη για τη ζωή.

Δεν αποδεχόμαστε ούτε το παρόν ούτε το μέλλον που σχεδιάζουν για μας. Η ζωή μας στα χέρια μας. Ο τρόπος μας να κινούμαστε και να “κινούμαστε” είναι αυτόνομος και συλλογικός.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΙΜΑΙΡΑ ΝΑ ΚΑΒΑΛΑΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

ΠΟΔΗΛΑΤΟΠΟΡΕΙΑ

30 ΜΑΡΤΙΟΥ 2007 στις 16.00 ΚΑΜΑΡΑ